සිනා කැන් දඵ දාපු මතකයන් මැවෙනවා
විඳින්නේ ජීවීතේ හැබෑවයි දැනෙනවා
දුක සැපට ළඟ උන්නු සිත රුවක් සොයනවා
තරු කැට දිලි නුවන් මට බොරු කළාදෝ
තරු කැට දිලි නුවන් මට බොරු කළාදෝ
සෙහෙහසින් කළ දෑ ඔබට නොපෙනුණාදෝ
හිත් නැති සිතුවමක් මට හමු වුණාදෝ
කවි සිතක් මෙතරම්ම නපුරු වුණාදෝ
ඇත්ත ඇති සැටියෙන්ම මියදෙන්න ඉඩ හරිමි
ඇත්ත ඇති සැටියෙන්ම මියදෙන්න ඉඩ හරිමි
රිදෙන ඔය මතකයෙන් සදහටම දුරස් වෙමි
දුක සිතෙන නුබේ නෙතට යලි කදුලු බිඳක් වෙමි
සියලු දුක් මම රුගෙන සුසුමක්ව පලා යමි
තබන හැම පියවරක් පාසා මල් පියලි මැවීයන්
හැමදෙනා මියැසි කැල සේ ළඟම රුදීයන්
මෙදියතේ හැම සැපම හත් පුරා ලැබීයන්
පොඩි හිතට දුක් කඳුලු කිසිත් නොම දැනීයන්
No comments:
Post a Comment