නිල් අහස තරු වියන බෝ දුරයි හිතෙනවා
සිනා කැන් දඵ දාපු මතකයන් මැවෙනවා
විඳින්නේ ජීවීතේ හැබෑවයි දැනෙනවා
දුක සැපට ළඟ උන්නු රුවක් සිත සොයනවා
තරු කැට දිලි නුවන් මට බොරු කළාදෝ
සෙහෙහසින් කළ දෑ නුඹට නොපෙනුණාදෝ
හිත් නැති සිතුවමක් මට හමු වුණාදෝ
කවි සිතක් මෙතරම්ම නපුරු වුණාදෝ
ඇත්ත ඇති සැටියෙන්ම මියදෙන්න ඉඩ හරිමි
රිදෙන ඔය මතකයෙන් සදහටම දුරස් වෙමි
දුක සිතෙන නුඹෙ නෙතට යලි කදුලු බිඳු නොදෙමි
සියලු දුක් මම රුගෙන සුසුමක්ව පලා යමි
තබන හැම පියවරක් පාසා මල් පියලි මැවීයන්
හැමදෙනා මියැසි කැල සේ ළඟම රුඳීයන්
මෙදියතේ හැම සැපම සිත් පුරා ලැබීයන්
පොඩි හිතට දුක් කඳුලු කිසිත් නොම දැනීයන්
No comments:
Post a Comment